Psychomotorische therapie is een deeldomein van de kinesitherapie waarbij we kijken naar de gehele ontwikkeling van het kind. De ontwikkeling van een jong kind gaat snel en stormachtig. Een kind ontwikkelt op vele gebieden gelijktijdig en al deze gebieden oefenen een invloed uit op elkaar.
Deze ontwikkeling gebeurt spontaan, kinderen leren en ontdekken al spelend, met vallen en opstaan. Bij sommige kinderen gaat deze ontwikkeling trager of anders. Hier kan door middel van psychomotorische therapie een duwtje in de rug gegeven worden om de achterstand in te halen of om te leren omgaan met de tekorten die er zijn. Er wordt steeds vertrokken vanuit de motoriek. Deze bewegingsoefeningen beïnvloeden veel meer dan enkel de motorische ontwikkeling.
Kinderen leren hun lichaam kennen en kunnen van daaruit de ruimte rondom hen ontdekken. Ze leren boven, onder, links en rechts, focussen en concentreren, spanning en ontspanning… Ze krijgen plezier in bewegen en leren vertrouwen krijgen in hun eigen kunnen.
Specialisaties in autisme en DCD
Lateralisatie is een complex proces dat zich afspeelt in onze hersenen waarbij onze twee hersenhelften leren samenwerken. Dit proces zorgt er o.a. voor dat we een voorkeurskant ontwikkelen en een vaste werkrichting kunnen aanhouden.
Aanleren van een goede schrijfhouding en pengreep. Via schrijfpatronen wordt een vlotte beweging van elleboog, pols en vingers ingeoefend. Bij het handschrift zelf zijn een duidelijke lettervorming en letterverbinding, evenals regelmatigheid en vloeiendheid de werkpunten.
Als leren niet vanzelf gaat, treden er vaak spanningssymptomen op (impulsiviteit, teruggetrokken, agressief, verkrampt, onzeker, hoofdpijn, buikpijn, … .) en kan er faalangst ontstaan. Via relaxatietechnieken leren kinderen hoe ze hun spanning kunnen reguleren zodat ze meer greep krijgen op zichzelf.
Vanuit de ruimte rondom ons heen wordt de link gelegd naar kennis en toepassingen van de verschillende ruimtebegrippen. Daarna komt het ruimtelijk inzicht op voorstellingsniveau aan bod: puzzelen, nabouwen blokkenconstructies, meetkundige toepassingen,...
Onhandigheid gaat vaak gepaard met verkeerd of vertraagd waarnemen. We moeten kunnen interpreteren wat we zien en onze beweging hier ook op afstemmen.
Taaktraining bij kinderen met dyspraxie, DCD, autisme,...
Deze bewegingsmethode richt zich op het ontwikkelen van het zelfvertrouwen, het lichaamsbesef en sociale vaardigheden. Door het vormen van zelfvertrouwen kan een kind relaties aangaan en de wereld rondom zich ontdekken. Dit is dan weer positief voor de algemene ontwikkeling. Sherborne gaat over samen spelen, ravotten, stoeien en tot rust komen. Het uitgangspunt is contact en plezier en is nooit prestatiegericht.
Deze bewegingspedagogiek wordt gebruikt binnen individuele therapie of in groep.
